از رستوران داری تا کافه داری آدم معروف ها
- نظر (0)
- بازدید (278)
در کلان شهر تهران کافه و رستورانهای زیادی هستند که نام بازیگران و یا ورزشکاران را با خود یدک میکشند؛ در این میان گروهی موفق میشوند و گروهی هم دست از داشتن شغل دوم برمیدارند.

وب سایت هنر آنلاین: در کلان شهر تهران کافه و رستورانهای زیادی هستند که نام بازیگران و یا ورزشکاران را با خود یدک میکشند؛ در این میان گروهی موفق میشوند و گروهی هم دست از داشتن شغل دوم برمیدارند؛ اما براستی شهرت میتواند انگیزهای برای موفقیت و شناخت مردم از کافی شاپ یا رستورانی از یک شخصیت معروف در این شهر باشد.
این روزها خیلی از هنرمندان به خصوص بازیگران سینما و ورزشکاران علاوه بر کار و فعالیت هنری خود، شغلهای دومی چون کافهداری یا رستورانداری را هم تجربه میکنند. به ویژه اگر هنرمندی صاحب نام و شهرتی هم باشد، سعی میکند تا از نام خود برای کافی شاپ و یا رستورانی که در نظر دارد، هم استفاده کند تا علاوه بر کار هنری به نوعی از رستوران و کافی شاپ برای موقعیتی تجاری هم بهره ببرد. البته نباید منکر این موضوع شد که شهرت در پیشبرد بهتر کار و البته رونق گرفتن یک رستوران و یا کافه تأثیر چشمگیری دارد. حتی میتوان گفت شهرت، پلهای است برای موفقیت تا بازیگران را از نظر مالی کمی بینیاز کند و این مسئله میتواند به آنها این اطمینان را بدهد که در آینده و پس از پایان عصر طلایی خود پشتوانه مالی و درآمد قابل اتکایی داشته باشند. این امر در تمام دنیا رواج دارد و خیلی از سوپراستارهای هالیوودی و بالیوودی هم در کنار بازیگری به شغلهای دیگری هم میپردازند. پل نیومن فقید یکی از مشهورترین هنرمندانی بود که در این عرصه نامدارتر هم شد. رابرت دنیرو هم از جمله بازیگران سرشناس سینماست که چندین رستوران زنجیرهای دارد. بروس ویلیس، آرنولد شوارتزنگر و سیلوستر استالونه هم به صورت شریکی رستورانیهایی را دایر کردهاند. در ابتدای امر فکر میکنیم تنها این بازیگران هستند که به دلیل شهرت، رستوران و کافی شاپ دارند اما کوئنتین تارانتینو و فرانسیس فورد کاپولا هر دو کارگردان سینما و نیز جنیفر لوپز خواننده مشهور هم هر کدام رستورانهای خود را در شهرهای مختلف آمریکای لاتین مدیریت میکنند که اتفاقاً این هنرمندان در هر دو شغل موفق هم بودهاند و تا به امروز کافههای خود را دایر نگه داشتهاند. اما در ایران، هنرمندانی که کافی شاپ و یا رستوران دارند، با آنچه در خارج از ایران میگذرد، کمی متفاوت است. هنرمندان در ایران همچنان با معضلاتی در کافی شاپ داری و یا راه اندازی رستوران روبرو هستیم که بعضی واز آنها عطای این کار را به لقایش میبخشند و همانند اشکان خطیبی هرگز به این شغل دوم بر نمیگردند. خیلی از بازیگران هم مجوز پاتوقی برای هنرمندان را از نهادها و صنوف مختلف دریافت نمیکنند. اما چند بازیگر هم با راه اندازی رستوران و کافی شاپ تاکنون موفق هم بودهاند. بر همین اساس شاهد بودهایم که در طی سالهای اخیر، شهاب حسینی، امین حیایی، محمد صالح علاء، بهرام رادان، علی مصفا، سام درخشانی، حسین پاکدل، مهران غفوریان، محمدرضا هدایتی، جواد عزتی، سپند امیرسلیمانی و ... رستوران و یا کافی شاپهایی داشتهاند که هنوز هم در کنار حرفه هنری خود به این کار هم مشغول هستند. ابتکار علی مصفا بازیگر سینما هم در نوع خودجالب است که کافه فیلم را طبقه بالای "سینما جمهوری" افتتاح کرد و جای دنجی یافت و با همسرش لیلا حاتمی بساط کافه را چید. به گفته مصفا قرار بود در این تریا فیلم نمایش بدهند و نمایش این فیلمها همراه با جلسات نقد و بررسی باشد و در هر جلسه میهمانان ویژهای حضور داشته باشند. اما با آتش گرفتن سینما جمهوری، کافه علی مصفا هم به سرانجام نرسید.
در این گزارش درباره راه اندازی کافی شاپ و رستوران با چند هنرمند به صحبت پرداختهایم که چه معضلاتی سر راه هنرمندان برای راهاندازی کافی شاپ ها وجود دارد و چقدر شهرت میتواند به موفقیت یک کافی شاپ کمک کند. اشکان خطیبی: جنس کاری من با مقوله هنر پیش میرود اشکان خطیبی بازیگر سینما و تلویزیون که مدتی مدیر رستورانی در تهران بود، با بیان اینکه دیگر علاقهای به داشتن کافی شاپ در ایران ندارد، به هنرآنلاین گفت: من به دلیل مشکلات حاد مالی که با چند شریکم در رستوران داری داشتم، از آن گروه جدا شدم و هیچ پولی را هم برداشت نکردم. یکی از مهمترین دلایل کار من این بود که اعتبار شخصی برای من اهمیت بیشتری داشت و تصمیم گرفتم که دیگر رستوران نداشته باشم. در واقع یک حرکتی بود که فقط بنده را متضرر کرد. بازیگر فیلم "اسب حیوان نجیبی است" در ادامه و با اشاره به این که هرگز نمیخواهد به اداره رستوران و یا کافی شاپ فکر کند، بیان کرد: دیگر نمیخواهم چنین کاری را انجام دهم؛ چرا که تجربه بسیار تلخی را گذراندم. به دلیل اینکه جنس کاری من از جنس دیگری است و دنیایی فراتر از دنیای کافی شاپ و رستوران را در سر دارم.
